Het album Nere Och Ute I AC Län van Olov Antonsson lijkt helemaal precies specifiek voor mij te zijn gemaakt. Ten eerste is het Zweeds. En Zweedse indiepop is de beste indiepop. Antonsson kennen we nog van een paar jaar terug toen hij zijn ding deed als Cocoanut Groove en onder z'n eigen naam zijn de melodieën nog even achteloos aanstekelijk. Muzikaal vist het ook nog steeds in de zorgvuldig gearrangeerde Belle & Sebastian-vijver met af en toe een vleugje Dexy's Midnight Runners. Scherpe randjes ontbreken ten enen male en het heeft af en toe een beetje een veilig Radio-2-sfeertje maar oh wat zit het toch knap en fijn in elkaar.

En dan is het nog Zweedstálig ook. Zweeds is een van m'n favoriete muziektalen. Op een of andere manier lijkt het meer klinkers te bevatten dan andere talen en dat pakt zangtechnisch wat mij betreft in de regel erg goed uit. Ik spreek het precies goed genoeg om me niet te veel af te laten leiden door de betekenis en slechts af en toe een flard tekst - of een songtitel - te kunnen verstaan. Als ik het goed begrijp is Nere Och Ute I AC Län een conceptplaat over (opgroeien in?) Noord-Zweden. De titel is Zweeds voor iets als 'Down and Out in kentekengebied AC'. Waarbij AC een verwijzing is naar de nogal afgelegen noordelijke provincie Västerbottens Län en alle nummers lijken dan ook te gaan over daar gelegen steden en dorpen als Umeå, Skellefteå en Hedlunda.

Wat me dan weer niet ontgaat is de enorme hoeveelheid verwijzingen naar ándere muziek. Het openingsnummer namedropt (Glen Campbell's) Rhinestone Cowboy en een naar mijn weten niet verder gespecificeerde 'Ray Davies song'. Track 2 heeft het over 'lyssnå på en Sinatra-refräng' ('luisteren naar een Sinatra-refrein'). Vykort Från Nordanå bevat de onsterfelijke regel 'Skellefteå, so much to answer for' én staat sowieso bol van de Smiths/Morrissey-citaten. Track 10 heet Umeå, Jag Älskar Dig Men Du Drar Bara Ner Mig Nu oftewel Umeå, I Love You But You're Bringing Me Down. Op een gegeven moment wordt het zelfs mij een beetje te veel. Ik bedoel, ik vind het best charmant dat in laatstgenoemde nummer Walk Away Renee genamecheckt wordt maar dat het in het daaropvolgende nummer wederom genoemd worden - nu met de toevoeging dat het om de Four Tops versie gaat... - is misschien wat aan de overdreven kant. Vooral omdat het in dat hitje van Cocoanut Groove, toen nog in het Engels, óók al langskwam. Echt, ik dacht niet dat een overdosis Liedjes over Liedjes mogelijk was maar deze plaat doet een behoorlijke poging.

(Er heeft trouwens iemand op Spotify een playlist met alle muzikale verwijzingen op deze plaat samengesteld. Om eerlijk te zijn had ik zelf nog niet eens de helft gevonden).