Leeslinks voor op je zondag:

Hop Along’s Frances Quinlan Picks Her Bandcamp Favorites
Mijn favoriete album van 2018 was Bark Your Head Off, Dog van de band Hop Along. Het was een zo goed als perfect indierockalbum. Eigenzinnige, puntige popliedjes met een lekker grunge-y, venijnig geluid. Ergens tussen, oh, Paramore en Throwing Muses. Echt, zó goed. Belangrijke schakel in het muzikale plaatje was de gruizige stem van zangeres Frances Quinlan en haar voorliefde voor melodieën die niet bang zijn voor een onverwachte wending meer of minder. Op de opvolger moeten we nog even wachten van Quinlan heeft eerst een solo-plaat gemaakt. Weet niet zo goed waarom. Hop Along begon ooit als een soloding van Quinlan maar aan de andere kant doen diverse leden van de band ook gewoon mee op Likewise. De eerste voorproefjes - en toen ze een paar weken terug hier in London meer nummers van de plaat speelden ook - klinken als demo's voor nieuwe bandnummers. Akoestische gitaar. Of met een electronisch jasje uit de laptop. En nog steeds met die intensiviteit en die melodieën. Maar er lijkt iets te missen. Het is nog niet áf. Hier bij Bandcamp vertelt ze iets over het opnemen van de plaat.

Inside The Orbit of Planet 1999
Een van de leukste liedjes van déze week is Party van Planet 1999. Franse band, nu woonachtig in London en sinds kort onderdeel van de stal van PC Music. Dit interview gaat verder geen Pulitzer prijzen winnen maar ze vertellen bijvoorbeeld over hoe het is om samen met Charli XCX aan liedjes te schrijven.

Sometimes You Just Gotta Play
Drie kunstexperts (een dealer, een academicus en een art therapist) beoordelen het schilderij van Britney Spears dat vorige week ineens even in het nieuws was omdat het tentoongesteld ging worden bij een Franse galerie.

Sleeve Art
Stanley Donwood (bekend van z'n werk met Radiohead en Thom Yorke) over de kunst van de platenhoes. Z'n installatie in het Bonnefantenmusuem, Optical Glade, met soundtrack van voornoemde Yorke, is trouwens leuk. Misschien niet op zichzelf de reis er naartoe waard - Maastricht is altijd erg ver weg - maar zeker de moeite als je toevallig toch in de buurt bent.

Eye Candy
Veel links met een visueel tintje deze week. Hier licht Jarvis Cocker zijn fascinatie voor snoeppapiertjes uit grootmoeders tijd toe.