Op de Net na de valreep. Eindejaarslijstje!

10 Spirit Fest - Spirit Fest
Oftewel Tenniscoats plus Markus Acher van de Notwist plus vrienden. Recentelijk nog een flinke boom over opgezet.

9 Sound Of Ceres - The Twin
Ik hou gewoon erg van retrofuturistische electropop die me doet denken aan Broadcast.

8 Waxahatchee - Out In The Storm
Indierock. Degelijke, doortimmerde, meeslepende indierock.

7 The Blow - Brand New Abyss
Bijna gediskwalificeerd omdat het buiten de VS niet op Spotify staat en ook niet op Bandcamp ofzo en op Soundcloud staan precies de iets minder representatieve nummers.

6 Alvvays - Antisocialites
Ik hou gewoon erg van dromerige indiepop met zweefgitaren en alles. Zie ook nummer 3.

5 Hand Habits - Wildly Idle (Humble Before The Void)
Ik hou gewoon erg van halfslaperige Americana die me doet denken aan Mazzy Star. De afgelopen jaren was het vaak een plaat van Widowspeak die deze plek in m'n eindejaarslijstje bezette maar om een of andere manier wilde Expect The Best niet klikken.

4 The War on Drugs - A Deeper Understanding
Ik hou níet bepaald van Dire Straits. Dacht ik.

3 Hazel English - Just Give In/Never Going Home
Zie nummer 6. Maar dan met van die lekkere stramme drums en, wat mij betreft, nog net iets betere liedjes.

2 Jane Weaver - Modern Kosmology
Meer spacende electronica met een organisch kloppend kraurockhart. Meer aanleidingen om de naam van Broadcast (en Stereolab) te droppen.

1 Mount Eerie - A Crow Looked At Me
Phil Elverum en ik gaan way back. Al vanaf z'n album Don't Wake Me Up in 1999 via die keer dat hij jammend met Hiramika Hi-Fi en Arnold van Zea in de Bakkerij in Castricum stond en z'n naamsverandering van The Microphones in Mount Eerie en verder. Z'n muziek was altijd groots en wijds. Het klonk als het weer en het landschap van het noordwesten van de Verenigde Staten. En toen ging ineens z'n vrouw, en de moeder van z'n paar maanden oude dochter, dood. In de maanden die volgde maakte hij, in haar studio met haar instrumenten, deze liedjes. Niet omdat hij zou graag wilde maar omdat dat nu eenmaal is wat hij doet, muziek maken. Maar hele andere muziek. Alhoewel de melodieën nog steeds des Elverums klinken zijn productie en teksten kaal en direct. Geen plek voor versiering. Of beeldspraak. Of rijmwoorden. Het resultaat is een plaat die zo mooi is dat het pijn doet om er naar te luisteren (en waar het moeilijk is over te schrijven zonder aanstellerig te klinken).