Nadat ik vorige week naar een bandje van een kunstenaar ben wezen kijken, ging ik afgelopen weekend naar een kunstexpositie van een muzikant. Dean Blunt is vooral bekend om z'n eigenzinnige platen - eerst samen met Inga Copeland als Hype Williams, inmiddels al een tijdje alleen en onder z'n eigen naam - waarop hij meestal met een experimenteel soort hiphop in de weer is. Maar Blunt begeeft zich ook regelmatig in kunstkringen. Iets meer dan een jaar geleden zag ik bijvoorbeeld al een tentoonstelling getiteld New Paintings in de galerie van [Space] Studios. Daar hingen toen 8 werken. Acht grote donkere doeken - zwart, heel donkergrijs denim - met in de linkerbovenhoek het logo van kledingmerk Evisu geschilderd. (Zo'n op z'n kant liggende handgeschreven e die lijkt op een m. Ik herkende het wel maar weet verder niets van mode dus het kostte me nogal wat googelen om het merk te achterhalen). Het enige verschil tussen de werken was de kleur van het logo. Rood, wit, geel, blauw, etc. Soort moderne pop-art. En met een beetje fantasie een vervolg op het zwarte petje met Nike-logo dat Blunt toendertijd altijd droeg in promo-foto's en bij live-optredens.
Blunt's nieuwste tentoonstelling is in de galerie van Cubitt in Angel Mews. De opening deed al flink wat stof opwaaien - Fact beschreef het op haar website als een lege ruimte met één (stock)foto aan de muur en een hoge, irritante pieptoon en een hoop verwarde genodigden - maar ik wilde dat toch ook met eigen ogen bekijken. Het is precies zoals beschreven. Als het meisje van de galerie de (schuif)deur van de tentoonstellingsruimte open doet begint er een irritante hoge pieptoon te klinken. Het zou zo'n pieptoon kunnen zijn die gemeentes in zetten op plekken waar hangjongeren rondhangen om ze af te schrikken maar volgens mij zijn die tonen hoger want alleen hoorbaar als je jong bent en ik ben oud en ik hoor deze pieptoon luid en duidelijk. De tentoonstellingsruimte is verder leeg. Ik ben hier nooit eerder geweest dus ik weet niet of die houten muur hier altijd zo halverwege de ruimte staat (en of er dan voor de gelegenheid iets achter verborgen is) maar de muren zijn leeg op één ingelijste foto van een koffiedrinkende, lachende jongedame en jongeman na. Het is overigens nét iets meer dan dat want op de linkeronderhoek van de lijst zitten een gouden en een paarse verfvlek. Tsja. Ik kan best tegen onbegrijpelijke kunst maar dit is a) wel heel onbegrijpelijk en b) door die pieptoon eigenlijk gewoon niet uit te houden, dus ik sta na ongeveer een minuut weer buiten. Weet niet of ik het zielig vind voor het meisje van de galerie dat ze nu al weer op moet staan om de deur voor me open te doen of dat ik haar een gunst doe door zo kort te blijven omdat die pieptoon ook voor haar, in het kantoortje even verderop in de gang, niet fijn kan zijn. Mocht je ook nieuwsgierig zijn, de tentoonstelling is nog tot het eind van de maand. Blunt heeft ook net een nieuwe mixtape de wereld in gestuurd onder de artiestennaam Babyfather.
