Een van de sympathiekse liedjes van het moment vind ik de single Heart Attack van de Pooches. Muzikaal gebeurt er weinig nieuws. Iets meer dan 130 seconden recht-door-het-midden indiegitaarpop. Maar dan gewoon een mooi liedje. De band komt uit Schotland en daar weten ze wel raad met dit soort muziek. Coupletten die bescheiden beginnen en langzaam iets groter worden om nooit echt in immense refreinen uit te barsten. Gelukkig een stuk minder twee dan de bandnaam doet vermoeden. Geen idee trouwens waar de tekst precies over gaat maar een paar flarden trekken mijn aandacht. De ik-persoon vraagt iemand anders over zijn/haar dag te vertellen, terwijl hijzelf op de bank ligt reading all about the first Stimulators single en, in de andere variant, in bed reading about the first Heart Attack single.

Leuk! Meer liedjes over liedjes! Neem ik aan tenminste. Ik moet een rondje googelen om te achterhalen naar welke singles de zanger precies aan het luisteren is. Nee wacht, over welke singles de zanger van het liedje aan het lézen is. Die eerste single van Heart Attack single lijkt me deze te zijn, God Is Dead. Echte echte New York hardcorepunk uit de vroege jaren tachtig. Beetje drammerig en monotoon maar met drie liedjes in 4-en-een-halve minuut kun je het moeilijk oneens zijn. Toch vind ik Loud Fast Rules! van de debuutsingle van de Stimulators een stuk leuker (die bandcamp-embed is een beetje een brakke live-opname, hier op Youtube klinkt-ie veel lekkerder). Ook punk, ook New York, ook begin jaren tachtig (met 12-jarige Harley Flanagan, later van Cro-Mags, op drums) maar snottier met nog een paar streepjes glamrock en sowieso meer melodie. Nooit achter de zanger van de Pooches gezocht in ieder geval, dat hij geïnteresseerd zou zijn in dit soort muziek.