Het is vrijdagavond en ik zit in de bibliotheek. Maar medelijden is niet nodig hoor. Er is bier, er zijn bandjes en een lichtshow. Nee echt, een lichtshow. De bibliotheek is de Westminster Reference Library; een naam waarbij ik me iets iets sjieker voorstelde dan het in werkelijkheid is. Prachtige locatie, tussen Leicester Square en National Gallery, en statig gebouw maar van binnen is het een beetje een standaard publieksbibliotheek. Er is een deftig houten entresolgebeuren voor meer planken met boeken en leestafels maar verder oogt het allemaal redelijk provinciaals. De meeste boekenkasten zijn aan de kant geschoven om plaats te maken voor publiek en bandjes (en de lichtshow dus). Die bandje zijn twee voorprogramma's – beetje aanstellerige zweverigheid van Grawl!x en de prikkelige semi-akoestische liedjes van Emma Kupa – en Haiku Salut. En dat is een bijzonder bandje. Drie multi-instrumentalistes die met behulp van hier en daar wat electronica spannende priegelmuziek maken. Het heeft op een bepaalde manier wel wat weg van iemand als Four Tet maar dan speelser en niet voor de dansvloer. De nummers zijn opgebouwd uit bijvoorbeeld accordeonmotiefjes, stukjes trompetsfeer, computerbliepjes en veel percussie. Paar jaar geleden zouden we het wellicht postrock genoemd hebben maar daar klinkt dit eigenlijk te vrolijk en te melodieus voor. Wel is het bijna helemaal instrumentaal (op wat woordloze zangmelodieën na). Live is het, soms, nog bijzonderder; zoals vanavond. Want ze spelen een zogenaamde lamp show. Naast alle instrumenten staan op en rondom het 'podium' ook een dozijn ofzo lampen. Alsof ze een tweedehands meubelzaak hebben overvallen: paar schemerlampen met (scheve) kappen met bloemetjesmotief, paar staande lampen, paar tafelexemplaren. Een bonte verzameling. En dankzij wat technische snufjes zijn deze lampen zo geprogrammeerd dat ze op sfeerverhogende wijze meeflikkeren met de muziek. Onafhankelijk van elkaar - zodat als er een electronische knispering klinkt, je het ook als een soort bliksemschicht door de zaal kunt zien schieten - en er kan ook gespeeld worden met intensiteit en kleur. Het idee is eigenlijk heel simpel maar het effect is, zeker in een locatie als een verdonkerde bibliotheek, op subtiele wijze erg spectaculair. Ook omdat ze overduidelijk goed hebben nagedacht hoe deze lichtshow de muziek kan ondersteunen. Het is niet alsof je de hele tijd naar een flikkerende kerstboom kijkt maar soms gebeurt er tijdens een nummer ook gewoon weinig qua lichten. Af en toe wordt het een beetje kitscherig – als ze te veel van kleureffecten gebruik gaan maken, heeft het wel iets weg van het waterballet in de Efteling – maar de choreografie blijft ook na het eerste nummer spannend. Bijzonder optreden van een bijzonder bandje dus. (Het filmpje bovenaan is van een ander optreden maar geeft een aardig idee).