Ik heb Phil Elverum, zowel toen hij nog als The Microphones opereerde als onder z'n huidige artiestennaam Mount Eerie, intussen een handvol keren live gezien. De allereerste keer was in de Bakkerij in Castricum. Hij speelde toen 1 nummer. Een semi-geïmproviseerde jam van een minuut of 20 waarbij hij werd bijgestaan door diverse leden van de voorprogramma's van eerder op de avond, de jongens van het Britse Hiramika Hi Fi vooral. En Arnold van Zea op trompet. Als het goed is heb ik nog ergens de opname ervan liggen. Vorig jaar stond Elverum in het voorprogramma van Earth in het Patronaat dan weer in z'n eentje, met een twaalfsnarige gitaar. De meest recente keer, in Ekko op de afgelopen Le Guess Who? May Day, trad hij op met twee basgitaren, een drumpad en veel damesvocalen. Altijd verrassend dus, een concert van Elverum. Dit voorproefje van een nieuw te verschijnen live-album, in de vorm van een versie van Ancient Questions van Wind's Poem uit 2009, laat horen dat er op 30 september 2011 in Bloomington, Indiana wéér een hele andere Mount Eerie op het podium stond. De band bestaat hier, naast Elverum zelf op zang en gitaar, uit twee toetsenisten. Waar het de keren dat ik hem live zag, ondanks al die verschillende samenstellingen, toch altijd klonk in de geest van de albums, krijgen we hier een hele andere kijk op de liedjes van Mount Eerie te horen. Wat klinkt het ineens open en opgeruimd. De voor 'smans oeuvre toch zo karakteristieke laag van distortion is als sneeuw voor de zon verdwenen. De herfstige melodieën die normaal in een geluidssmurrie van ondefinieerbare herkomst verstopt zijn, plinkeplonken nu ineens kraakhelder door het beeld. Ik denk niet dat ik er fan van zou zijn als Mount Eerie voortaan altijd zo zou klinken maar als eenmalig(?) muzikaal experiment is het erg intrigerend. (gratis download, labelpagina)