Streamers van Brous - niet te verwarren met Broes - is een heel aardige poging tot een ouwerwets orkestraal jaren zestig jazzpop-nummer; het James Bond-soundtrack genre, zeg maar. Dramatisch begin met clavecimbel-achtige klanken en dan valt de rest van de muziek in en wordt het ritme stilletjes aan sneller en onstuimiger. Van die dingen. Maar als het hele gebeuren eenmaal goed op gang is gekomen, lijkt er iets te missen. Simpelweg meer bombast zit er niet meer in - dat kruit is verschoten - en het enige wat Brous lijkt te kunnen verzinnen is de boel melodisch flink te laten galopperen. Met als gevolg dat het muzikale verhaal op glorieuze wijze uit de vingers van de Australische wegglipt. Zelfs na meerdere keren luisteren weet ik nog steeds niet welk deel nou precies als het refrein bedoeld is. Alles wordt gebracht met dezelfde maniakale inzet. Ik hou wel van popsongs waarin niet alles helemaal precies klopt. Zelfs als dat waarschijnlijk gewoon per ongeluk gebeurt. Brous is trouwens ook de zangeres die te horen is in Jens Lekman's Erica America, op zijn nieuwe album. Bovendien heeft de Zweedse indie-crooner haar hoogstpersoonlijk uitgekozen als voorprogramma tijdens (een groot deel van) zijn komende Europese toernee, dus ook later deze maand in Utrecht. (gratis download, website)