Interessante groepsdynamiek afgelopen zaterdag bij Pavement in de Paradiso. Stephen Malkmus staat aan de extreem linkerkant van het podium; bijna in de coulissen. Aan de andere kant staat Spiral Stairs, eh, Scott Kannberg. Vanaf het begin al iets meer naar het midden maar het lijkt wel alsof hij tijdens het optreden steeds meer naar het centrum opschuift. Wij, het publiek, hebben vooral oog voor Malkmus. Dus we kijken naar links. Stairs staat waarschijnlijk niet graag buiten beeld dus doet een stapje naar rechts (voor de kijkers links dus). Wij draaien nog een beetje. Hij schuifelt ietsje verder. Op een gegeven moment lijkt de rechterkant van het podium een soort zwart gat te zijn geworden; een groot leeg aandachtsvacuum waar nooit meer iets interessants gaat gebeuren. Mark Ibold, de eeuwig lachende bassist die precies halverwege Malkmus en Kannberg begon, is, waarschijnlijk zonder het zelf te weten, intussen ook een paar meter naar de linkerkant verhuisd. Als je niet beter zou weten zou je denken dat zelfs de twee drumstellen zich in de bijna twee uur dat het optreden duurt meer en meer naar links lijken te bewegen.

Het is een beetje zielig voor Scott. Hij blijft na het laatste liedje voor de toegift(en) (en tussen de toegiften) net iets langer op het podium staan dan de rest zodat het lijkt alsof we nog even extra voor hem klappen (terwijl het applaus toch echt vooral aanzwelt als Mark Ibold en Bob Nastanovich ter afscheid zwaaien). En die Malkmus blijft sowieso een geval apart. Niet content met zijn fysieke plek als buitenstaander onderstreept hij zijn overduidelijke minachting voor deze reunie van Pavement om de haverklap door middel van z'n gedrag. Ongeinteresseerd met z'n gitaar zwaaiend tijdens de intro's. Gekke bekken trekkend als Spiral Stairs hier en daar z'n liedje mag zingen. Tijdens Two states staat hij zelfs schaamteloos het, inderdaad wat lompe, ritme van de basisriff van het nummer te mocken. Als laatste subtiele hint spellen de letters van het Orange-logo op z'n gitaarversterker nu anger. Dat moeten ijskoude busritten zijn tussen de optredens door.