The Raveonettes - Last Dance (Demo) (bron)
Goed, volgens mij hadden we het dus over Scandinavische bandjes die als de Jesus & Mary Chain klinken. De Raveonettes hebben zich langzaam maar zeker steeds meer richting het meer Spectoriaanse deel van het desbetreffende spectrum lijken te positioneren. Ze hebben er dan ook altijd de liedjes voor gehad. Dat wordt nogal eens vergeten. Muzikale armoe lijkt eenvoudig weg te moffelen achter die muur van gitaarruis maar in werkelijkheid ligt het juist andersom. Als het sonisch zo overweldigend is, luistert de juiste melodische feel erg nauw. Het moet redelijk eenvoudig zijn omdat anders simpelweg alle nuances verloren gaan in het geweld. Een olietanker kan ook geen scherpe bochten maken. Maar té eenvoudig en het klinkt log en lomp en langdradig. Voor gevorderden is dan de volgende stap het vinden van precies de juiste mate van melancholie zodat het klinkt alsof die gitaren zich als cirkelzagen recht door je ziel snijden. Dit is overigens een eerste hoofdstuk in een project waarin de Raveonettes diverse demo's van de nieuwe plaat die ze momenteel aan het opnemen zijn proefrondjes laat draaien. Ik geloof dat het de bedoeling is dat wij als publiek, crowdsourcenderwijs, opbouwende kritiek moeten leveren op het work in progress. Geen idee wat hier trouwens nog aan te verbeteren valt. Gewoon op plaat zetten, grote rode strik eromheen en we hebben een hit.