Ik moest er afgelopen vrijdag nog aan denken. Toen ik in de
Maverik Showroom in London onder de titel
Joyride allerhande door ons aller favoriete tweewieler geinspireerde kunst stond te bewonderen. Als
Hollander is dat Fietsen als Hippe Subcultuur maar moeilijk te begrijpen. Iedereen fietst, daar is niets tegendraads aan. Sinds afgelopen zaterdagmiddag weet ik beter. Sinds dat tijdstip heb ik hier namelijk eindelijk ook de beschikking over een Stalen Ros. En, het moet gezegd worden, als enige fietser in de wijde omtrek tussen het voor de stoplichten in de file staande gemotoriseerde verkeer slalommen, soms binnen- dan weer buitenom, onderwijl in proberen te schatten of de bestuurder van de toegemoetkomende dubbeldekkerbus het met je eens is dat de Rechtdoor Op Dezelfde Weg Gaat Voor-regel ook voor fietsers geldt is andere koek dan een stukje met z'n allen op een veilig Hollands fietspad tuffen. Het is pure
rock'n'roll en zorgt zelfs, in het verder toch behoorlijk rustieke en provinciaalse Canterbury, voor een adrenaline-niveau dat zich kan meten met dat van een gemiddelde New Yorkse
bike-messenger. Wel, zoiets in ieder geval.
Download hier de aanvulling op de Love Music Hate Racism-cd die afgelopen week bij de NME zat. Helaas hebben de briljante geesten aldaar alle nummers in één mp3 gestopt - een
podcast als het ware - zodat je dus niet eenvoudig het koren (dat nummer van de
Blood Red Shoes) van het kaf (de rest eigenlijk) kunt scheiden.
De Nieuwe Revu ging
op bezoek bij gitaarbouwer - voor onder meer Sonic Youth en
Liars - Youri Landman.