The Garlands - Freedom
Ik ben erg jaloers op Roger Gunnarsson. Hij lijkt alléén maar über-schattig klinkende Zweedse zangeresjes te kennen. Zo schijnt hij achter Cloetta Paris, dé blogosfeer-lieveling van het moment, te zitten en coverde Sally Shapiro vorig jaar een nummer van een van zijn vroegere bandjes (het origineel van Anorak Christmas is van Nixon). In de Garlands bedient hij zich van meer traditionele, gitaargeorienteerde indiepop; mét onweerstaanbaar lieve vocalen dus. David en vooral You Never Notice Me zijn lekkere up-tempo rammelliedjes á la - ik pak een willekeurige dwarsstraat - Heavenly, maar uiteindelijk is het toch de uitgeklede versie van Wham's Freedom die de show steelt.

Kindercore Records is uit de as herrezen. In de tweede helft van de jaren negentig speelde het label een niet onaanzienlijke rol in het meer felgekleurde deel der indiepop met platen van bands als Call & Response, Dressy Bessy en Kincaid (en Japancakes). Ergens begin dit millennium ging het label kopje onder dankzij allerlei juridisch-financieel gedoe maar men is sinds begin deze maand dus weer back in business. Ik moet bekennen dat ik (nog) niet heel enthousiast word van de bands die ze momenteel onder hun hoede hebben. Ruby Isle is een nieuw project van een van de mensen van het label zelf (wellicht ook bekend van I Am The World Trade Center) en klinkt als een amateuristischer Faint. Kings Of Prussia wekt de indruk een best wel saai lokaal bandje uit Athens, Ga te zijn. Maar de website barst in ieder geval van de activiteit en grootse plannen. Zo is men bijvoorbeeld ook van plan comics uit te gaan geven.