Merry Pierce - Moodswing
Wegens een splinternieuwe drummer belooft zanger/gitarist Jarno Volman ons vanavond - donderdag in Cafe Pakhuis Wilhelmina - een uitgeklede én verkorte live-set van Merry Pierce. Zonder samples en toeters en bellen. En máár driekwartier. Dat laatste blijkt meer dan genoeg (en niet helemaal waar). Het debuutalbum van Merry Pierce, Beach, Blanket, Bingo, is een kleine nederpopklassieker. Intieme knutselpop met klein-maar-fijne melodieën en een lekker rommelig sfeertje. Die plaat was toendertijd zo goed als helemaal alleen door Volman ingespeeld. Vandaag de dag zijn we zo'n 7 jaar verder en wekt Merry Pierce de indruk van een traditioneel gitaarbandje. Met nadruk op gitaar. Melodietechnisch lijken de liedjes dezelfde voorzichtige indie-aanpak te hebben, maar het muzikale jasje is een stuk burgerlijker, inclusief veel stoer getrek aan de gitaarsnaren. Zowel Volman zelf als de andere gitarist, ex-Celestial Season, mogen graag hun spierballen tonen. En beide muzikanten blijken ook een voorkeur te hebben voor een flinke galm over hun gitaarklanken; geen hippe wave-y, U2-achtige galm maar van die provinciaalse oefenruimte galm. De meeste nummers eindigen in een storm van dubbelloops gepiel. Gepiel dat nergens over gaat en nergens toe leidt. Letterlijk, meestal is het nummer na al dit geraas meteen over. De liedjes delven het onderspit in deze omgeving. Vooral de oudgediende. Tomorrow Is Another Day heeft nog wel iets weg van een lekker pittig Guided By Voices-dingetje maar Moodswing is heden ten dage niet meer dan een bot schreeuwerdje. Misschien is het nog te vroeg om het nieuwe album - The Warm Aquarium, in Augustus op Excelsior - op basis van de vanavond vertoonde voorproefjes de grond in te schrijven. Een nummer als The Town Where We Used To Live is op Myspace in ieder geval een aardig poging tot polder-Coldplay. Na een kleine vijfenveertig minuten is de band inderdaad door z'n materiaal heen. Als toegift doen ze het eerste liedje nog een keer waarbij Volman, grappend, opmerkt dat ze de hele set gewoon gaan herhalen. Maar als ze daarna ook het tweede nummer voor de tweede keer inzetten lijkt het wel alsof hij het serieus bedoelde en ben ik maar naar huis gegaan.