Islands - Rough Gem
Homogenic - Untumku Duniaku
Ik doe nog steeds met enige regelmaat zo maar een willekeurige greep in een van die twee tassen vol muziek die voor m'n cd-kast staan. Veel cassettes die ik ooit ontvangen heb in het kader van de maandelijkse mix-tape-swap van de Indie Pop Mailinglist passeren de revue. Da's best leuk alhoewel het me opvalt dat er op zo goed als élk van die bandjes wel een nummer van de Lucksmiths staat en ik ben langzamerhand tot de conclusie gekomen dat ik een verschrikkelijke hekel heb aan de Lucksmiths. Het is alles wat me tegenstaat aan echte echte indiepop - een totaal gebrek aan soul of sex-appeal, meerdere intens truttige akoestische gitaren en duidelijke articulerende zangers met, om het allemaal nog nét iets erger te maken, in deze specifieke gevallen ook nog eens een dik australisch accent - samengebald in handzame porties van een minuut of drie. Daarom vandaag twee tracks van twee meer recentelijk ontvangen mix-cd'tjes. Dat nummer van Islands stond op eentje die ik ontving uit Arlington, VA en is een heel fijn stukje uitgelaten, ruimhartig beorgelde progpop van een aantal mensen die voorheen ook al lekker kunstzinnig deden als de Unicorns. Ik weet echter nog niet helemaal zeker of het feit dat het melodisch gezien wel wat wegheeft van Billy Joels We Didn't Start The Fire nou een pluspunt is of juist niet. Homogenic stond op een cd'tje dat ik uit Indonesië mocht ontvangen en blijkt in Untumku Duniaku een soort-van-Postal Service - reuze sympathiek popliedje met bliepjes - van de Voormalige Overzeese Gebiedsdelen. Hun label brengt ook bands als Club 8 en Ivy uit in Indonesië.

(Een iets kleinere maar ook minder grofkorrelige versie van die Robyn-video trouwens hier.)