Mijnkopthee klaagde dat ik te vaak te lange recensies over te vage bandjes schreef. Mijnkopthee: look away now! Want ik heb gister weer drie vage bandjes gezien en daar ga ik nu een lange recensie over schrijven. Een jaar geleden stond Terris op de voorkant van de NME als de Next Big Thing en het plan was dat in afzienbare tijd de wereld aan hun zou voeten liggen. Objectief gezien zou je kunnen zeggen dat er iets mis is gegaan als de band 12 maanden later nog steeds in zaaltjes als de Cavern in uithoeken als Exeter speelt. Maar de kids van Exeter denken daar klaarblijkelijk anders over en als je een paar honderd man zich in het zweet ziet springen luidkeels het refrein van aktuele single Fabricated Lunacy - van hun zojuist verschenen debuutalbum Learning To Let Go - meezingend kan je het zelfs als objectieve buitenstaander eigenlijk niet anders dan het met ze eens zijn. Vergeet het afgelopen jaar: Terris is vandaag de dag een meeslepende, in yer face rockband met het hypnotiserende van Joy Division en de swing van de Stone Roses. Zonder basgitaar, maar met bassynthesizer en dat heeft wel iets. Het resultaat is melodieus en je kunt er bovendien leuke effecten op los laten. Maar stralend middelpunt van de avond is zonder twijfel zanger Gavin Goodwin. Hij kronkelt over het podium als een Jim Morrison die tegelijkertijd karateles krijgt en een bezwerende regendans probeert uit te voeren. Twee voorprogramma's. Tobermory is de lokale variant op bands als Muse. De combinatie tussen de akoestische gitaar van de zanger en de galmende uithalen van de andere (elektrische) gitarist werkt voorbeeldig, maar over het geheel genomen is het toch wat degelijk. Het mist net dat beetje extra. Maar voor een lokaal bandje voorwaar niet gek. Tommy & The Chauffeur zijn vijf jongens (maar zonder een Tommy) die, zoals zovelen tegenwoordig, óók wel eens plaatje van Jeff Buckley en de Verve hebben gehoord, maar tevens de tegenwoordigheid van geest hebben om een scratcher het podium op te slepen. Kijk, daar hebben we wat aan. Hier gebeurt wat. Of we wel zitten te wachten op wát er vervolgens gebeurt is nog maar de vraag, want het resultaat is vooralsnog het beste te omschrijven als het muzikale equivalent van appeltaart met mosterd: allebei erg lekker, maar in combinatie misschien niet zo'n succes. Wat jeugdige onervarenheid en het feit dat de scratcher niet bepaald een Invisibl Skratch Pikl of een Scratch Pervert is, maakt het nogal een rommeltje. Maar in ieder geval klinkt het anders dan andere bandjes en wie weet, misschien eten we over een jaar wel allemaal appeltaart met mosterd.

Link Van De Dag: het Amerikaanse indiepopcombo de Aisler's Set is momenteel on tour door Europa en houdt een weblog cq dagboek bij.

MP3 Van De Dag: I Love You To Pieces van Zea (technisch gesproken is het Arnold De Boer samen met Capt. Boothnavy Swallow van de Bostonse band Lifestyle). Op de site van Archenemy Records.