Nog geen volle week in Exeter en heb m'n eerste live-bandjes al weer gezien. Dat gaat de goeie kant op. Afgelopen donderdag - na eerst wat andere sociale verplichtingen (ie een postgraduates borrel) te hebben afgehandeld - naar The Cavern geweest. Een venue die z'n naam eer aan doet, want veel meer dan een ondergronds hol is het niet. Er kunnen misschien een man of honderd in, alhoewel d'r dan ook een nog een café-ruimte naast is. Het was iets in het kader van Rock Against Racism, maar van het against Racism gedeelte was niet veel te merken (alhoewel ik op een gegeven moment wel iemand met een collectebus zag rondlopen). Van de rock des te meer. Mijn god, wat stond dat geluid hard. Als de bassist speelde voelde je het bij wijze van spreken trillen achter je oogballen. Ik dacht dat ik wel wat gewend was maar m'n oren suisden (sozen?) nog na tot ver in het weekend. Van het eerste bandje, Reeko, heb ik alleen het laatste anderhalve nummer gezien. Geeft niks, want was fantasieloze punk. Beetje hardcore, beetje Oi, helemaal oninteressant. Monkey Island was wél leuk. Een intense combinatie van Gallon Drunk-achtige Blues, Zappa en Shellac. In de wijde omtrek geen meezingbaar liedje te bespeuren en het misschien iets te intellectueel, maar erg indrukwekkend. En niet veel bandjes durven te openen met een rockopera, bestaande uit verschillende delen aan elkaar geknoopt door een parlando van de drummer. Ook Penthouse doet in de Blues zonder te vervallen in eindeloze 12-maten schemaatjes en uitgekauwde Robert Cray-licks. Het kwartet klinkt meestal alsof het zichzelf schoppend en schreeuwend alleen maar dieper het moeras waar het in verzeild is geraakt aan het werken is, soms melancholiek en traag. Eervolle vermelding voor de zanger die ondanks dat-ie beweegt als een kruising tussen Elvis en Ian Curtis (tijdens een epileptische aanval) toch nog de tijd heeft om een aantal flirtende blikken á la Joey Uit Friends in de richting van de dames uit het publiek te werpen. Aanstaande maandag King Adora in hetzelfde theater. Da's glampunkpop; het nummer dat Steve Lamacq de hele tijd draait doet me erg denken aan These Animal Men. Lijkt me wel interessant. Ik moet trouwens ook nog kijken of er nog kaartjes zijn voor Idlewild in de Lemon Grove (de studentdisco op de campus) aanstaande woensdag....

Wat ik tot nu toe verder van Exeter vind? Nou, het is wel heel erg Engels en niet alleen omdat men aan de verkeerde kant van de weg rijdt. Alhoewel ik eerder al een jaar in het buitenland heb gestudeerd - toen was het Göteborg, Zweden - is dit toch héél anders. Want laten we eerlijk zijn, buiten het feit dat ze een ander taaltje spreken (en de vrouwen mooier en blonder zijn...) is Zweden eigenlijk net als Nederland: standaard Noord Europees (i.e. Duits), zeg maar. Engeland is écht een compleet ander land. Exeter zelf is niet bepaald groot en, zeker als je het vergelijkt met Amsterdam, een beetje provinciaals. M'n kamer is nogal aan de kleine kant (de afstandbediening van m'n (mini) hifiset is een overbodige luxe) en ligt ondanks dat de folder repte over een short walk toch een stevige wandeling van bijna een half uur van de universiteit en de douche doet alleen in ijskoud of gloeiend heet water, aan de andere kant krijg je hier wel gewoon John Peel en Steve Lamacq op de radio (in realaudio is het toch niet hetzelfde. De Evening Session vierde deze week z'n 10-jarig bestaan met live-concerten van onder meer Radiohead en Teenage Fanclub en is de nieuwe single van Daft Punk daar al veelvuldig te horen. John Peel had sessies van Dick Dale en Ten Benson en tracks van de nieuwe albums van PJ Harvey en The Fall) en wordt het zondagse brunchprogramma op Radio1 gepresenteerd door de UK Garage DJ's van The Dreem Teem, koop je gewoon op woensdagochtend de NME en lijken de patrouillerende politieagenten met hun helm en cape rechtstreeks uit een Kuifje-strip te zijn gewandeld. Nee, ik vermaak me hier wel.

now playing: Slut - Interference